Dzisiaj będę krytykował zachowania wykładowców i profesorów. Nie będzie to bezpodstawna krytyka, lecz bardzo potrzebny polskim uczelniom i polskim akademikom tekst o tym, co z perspektywy studentów i doktorantów czasem funkcjonuje na uniwersytetach nieprawidłowo. Przykłady w artykule pochodzą z całej Polski. Bardzo bym chciał, aby zachowania, które opiszę, zostały jak najszybciej zmarginalizowane. Nie wątpię, że są wydziały, gdzie takie rzeczy wcale lub prawie nigdy się nie dzieją. Ale wiem też, że są niestety i takie, na których bywają czasem nawet normą.
Nielegalne zachowania wykładowców. Mobbing i zastraszanie
Najpoważniejszym moim zdaniem problemem jest mobbing. Dotyczy on w mniejszym stopniu studentów studiów I stopnia (licencjat, inżynier) i II stopnia (magister), ponieważ są bardziej niezależni, traktowani jak „goście”, ktoś z zewnątrz. Mają zaliczać kolokwia i egzaminy i tyle. Gorzej sytuacja wygląda w przypadku doktorantów (studia III stopnia), w pełni zależnych od swoich promotorów. Tutaj nauka, pilność, dyscyplinarność, uczciwość i pracowitość nie wystarczą. Doktoranci wykonują często pracę na rzecz swoich promotorów na pełen etat. Dlatego promotor staje się także szefem, jak w korporacji. Niestety zdarzają się promotorzy, którzy traktują swoich doktorantów źle. Krzyczą na nich, wyzywają, zastraszają, wyzyskują, obrażają czy umniejszają im. Zadają pracę, której nie powinni wykonywać. Doktoranci, często jako najsłabsze ogniwo w akademickiej hierarchii, są łatwym celem ataku i zrzucania winy za niepowodzenia. Na przykład przy eksperymencie.
Wbrew temu jak przedstawiany jest mobbing w mediach – jako nieprzyjemne uwagi i czepialstwo – tak naprawdę niejednokrotnie wygląda on o wiele drastyczniej. Ze smutkiem stwierdziłem niedawno, że większość moich znajomych rówieśników, którzy zrezygnowali ze studiów doktoranckich, zrobiła to przede wszystkim nie przez problemy finansowe (niskie stypendium), ale właśnie ze względu na mobbing i zastraszanie przez swoich promotorów. Mowa tutaj o różnych uczelniach w całej Polsce. Ironią losu jest, że taki mobbingujący promotor również za deklarację odejścia potrafi swojego rezygnującego doktoranta zwyzywać i grozić mu karami. Bywa tak, ponieważ rezygnacja oznaczać może zamrożenie grantu i potrzebę zorganizowania nowej rekrutacji. (Sam miałem taki przypadek).
Wywyższanie się i brak szacunku to niedopuszczalne zachowania wykładowców
Kolejny poważny problem to arogancja, wywyższanie się, snobizm i brak szacunku do studentów i doktorantów. Oraz, ogólnie, do osób o niższym statusie. O ile w większym gronie profesorowie chcą się pokazać z jak najlepszej strony i potrafią zrobić bardzo dobre wrażenie dając świetny wykład do szerszej publiczności, tak bywa że wobec grup studentów potrafią być niebywale nieprzyjemni. Na przykład traktować z góry, nie akceptować jakiegokolwiek sprzeciwu nawet gdy ewidentnie profesor nie ma racji, atakować innych personalnie.
Do dziś pamiętam sytuację, kiedy zdałem na studiach pewien przedmiot na 4,5. Podczas wpisywania oceny do indeksu usłyszałem, że na pewno to dlatego, że ściągałem. Była to nieprawda, a po rozmowie z resztą studentów okazało się, że niemal każdy usłyszał tego typu złośliwą uwagę. Profesor, która ją wygłaszała, była jednak specyficznie złośliwa i jej zachowanie wzbudziło u większości śmiech. Innym razem byłem świadkiem jak profesor zwyzywał do łez pielęgniarkę w przyuczelnianej poradni, traktując ją jak śmiecia. Plusem jest tu to, że świadków takiego zachowania jest z reguły więcej (niż jedna czy dwie osoby, jak przy mobbingu), więc łatwiej jest się postawić i np. złożyć skargę do władz uczelni.
Uprzedzenia i dyskryminacja
Gdybym miał wybrać trzy najpoważniejsze patologie ze strony profesorów i najgorsze zachowania wykładowców i promotorów, to wymieniłbym jeszcze uprzedzenia i dyskryminację. Zapewne najczęstszy problem to seksistowskie uwagi wobec studentek (co nie znaczy, że problem pogardy wykładowców wobec mężczyzn-studentów nie istnieje, bo też jest zauważalny, choć mniej). O ile na biologii, którą studiowałem, dominowały kobiety i sytuacje takie zdarzały się raczej stosunkowo rzadko, a ich poziom w porównaniu do niektórych nagłośnionych przypadków też nie był tragiczny, tak o karygodnych zachowaniach w innych miejscach czasem nawet pisały ogólnopolskie media. Problem dyskryminacji jest jednak szerszy. Znam przypadek ujawnionego geja, któremu na wydziale historycznym pewnej uczelni nie zaliczano egzaminów pomimo poprawnych odpowiedzi. Prowadzący czasem na forum grupy na swój sposób komentował orientację studenta. Widziałem też sytuację, gdzie utrudniano ciężarnej studentce uczęszczanie na zajęcia.
Jak powiedziała pewna mądra prowadząca dydaktykę: studia nie są jedynie dla pełnosprawnych i bezdzietnych. W tym miejscu zwróciłbym uwagę jeszcze na jedno: chamskie komentarze na temat pochodzenia z biedniejszych rodzin czy niewielkomiejskich ośrodków oraz uprzedzenie wobec stopnia naukowego. Kolejny przypadek jaki spotkał mnie, to gdy na moją życzliwą radę w kwestii popularyzacji nauki usłyszałem od rozmówcy, że jest „wyższy stopniem naukowym i wiekiem”, więc mam się nie odzywać.
Zrozumiałe jest, że młodsi nie zawsze są w stanie wszystko dostrzec i zrozumieć. Na ogół po osobach starszych i z lepszym wykształceniem spodziewamy się wyższego autorytetu i poziomu wiedzy, ale również i kultury osobistej, której nieraz brakuje. Dyskryminacja ze względu na stopień wykształcenia oraz pochodzenie i zamożność są zatem kolejnymi istotnymi problemami środowiska naukowego. Często mającymi podłoże w punkcie drugim – arogancji, snobizmie, braku szacunku do innych.
Wymóg przyniesienia ciastek lub pizzy na egzamin
Domyślam się, że dla osób które nigdy o tym nie słyszały, przeczytanie podtytułu mogło wywołać głośny śmiech albo zażenowanie. Niestety tego typu historie nie są zmyślone. Choć na moim wydziale, kiedy studiowałem nigdy się coś takiego nie zdarzyło, a co więcej, wielu prowadzących podkreślało nam, że dawanie prezentów czy przynoszenie jedzenia na egzamin to nie jest uzasadniony wymóg ze strony wykładowcy, tak wiem że są jednostki, gdzie wciąż się takie tradycje utrzymuje. Trzeba wtedy przynieść na egzamin np. ciastka albo pizzę. Inaczej egzaminator będzie bardzo niezadowolony. Jest to dużo mniej poważna od wcześniejszych patologia. Takie zachowania wykładowców są w pewien sposób nawet śmieszne i groteskowe. Jednak warto o nich wiedzieć i się im sprzeciwiać.
Nieprzychodzenie wykładowcy na wykłady
Znacie to uczucie, kiedy przychodzicie na wykład o 8 rano. Czekacie, jest 8:10 i wykładowcy nadal nie ma. Czekacie do 8:15 czy 8:20 i nadal nic. Zastanawiacie się czy iść do domu czy jeszcze poczekać – co jeśli prowadzący się spóźni, zrobi listę obecności i będzie problem? Pewnie każdy student doświadczył kiedyś czegoś takiego. Oczywiście nieprzyjście prowadzącego na wykład bez wcześniejszego uprzedzenia w ekstremalnym przypadku może być uzasadnione i zrozumiałe. (Np. wypadek, nagłe zachorowanie itp.). Jednak sam pamiętam takich wykładowców, którzy robili tak notorycznie. Nie przychodzili na wykłady i ani nas o tym nie informowali, że ich nie będzie, ani też nie wyznaczali innego terminu.
Wiedzieliśmy również, że byli zdrowi i na uczelnię normalnie przychodzili. W efekcie czasem nawet około połowa zajęć w ogóle się nie odbywała. Gdy wypadnie jeden, góra dwa wykłady, można to przeżyć (choć rzecz jasna lepiej, jeśli coś takiego się nie wydarzy). Ale niedopuszczalne jest regularne powtarzanie się takich sytuacji. Nawet jeśli chwilowo jesteśmy szczęśliwi, bo mamy dodatkową godzinę na naukę do kolokwium albo możemy poczytać książkę lub wracać do domu i się wyspać, to w szerszej perspektywie regularne nieodbywanie się wykładów zadziała na naszą niekorzyść. Zaś nieinformowanie studentów o odwołanych wykładach to po prostu brak szacunku do nich.
Palenie papierosów w budynkach
Patologią jest palenie papierosów w budynkach. Wszędzie jest to zakazane, ale niektórych to nie obchodzi. Niestety pracownicy naukowi nie są tu wyjątkiem. Kilkakrotnie w różnych jednostkach uczelnianych spotkałem się z sytuacją, że doktorzy i profesorowie codziennie palili w swoich pokojach, zasmradzając też cały korytarz. To skrajny brak odpowiedzialności i kultury. Palenie w budynku zwiększa ryzyko wystąpienia pożaru, truje wszystkich którzy przebywają w środku (przynajmniej na tym samym piętrze). Dla alergików czy astmatyków jest jeszcze groźniejsze. Takie zachowanie to także niejednokrotnie skutek tego co opisałem w punkcie drugim – wywyższania się i poczucia, że skoro ma się „dr” czy „dr hab.” albo „prof.” przed nazwiskiem i tym bardziej jeśli jest się ważną osobą w danej katedrze, instytucie lub zakładzie, to wolno łamać przepisy.
Przymykanie oka na ściąganie
Jeśli chodzi o poziom nauczania, to obniża go m.in. przymykanie przez prowadzących oka na najmniej poprawiających, inni po prostu mają to gdzieś, a jeszcze inni zdają sobie sprawę z niskiego poziomu i chcąc nie dopuścić do oblania kolokwium czy egzaminu przez np. ¾ grupy, za mniejsze zło uznają przyzwolenie na spisywanie odpowiedzi ze ściąg czy z telefonów. Są również tacy, którzy na czas egzaminu celowo wychodzą z sali, pozostawiając studentów samych na kilkanaście minut. W tym momencie na pewno znajdzie się ktoś, kto powie, że i tak każdy kiedyś ściągał, chociaż raz w życiu, gdzieś w podstawówce czy gimnazjum, więc ściąganie nie powinno być piętnowane, bo nikt nie jest święty.
Owszem, nikt nie jest święty, rzecz jednak w tym, że nie jest to sprawa zerojedynkowa. Można ściągnąć kilka razy w życiu, a można robić to regularnie, prześlizgując się tak przez większość egzaminów. Można z wyrachowaniem przygotowywać sobie ściągi i sporą część testu zaliczyć tylko dzięki nim, a można spojrzeć do osoby obok, która przypadkiem tam usiadła i być może poznać prawidłową odpowiedź na jakieś pytanie, jednocześnie wcześniej uczciwie się na egzamin ucząc. Oczywiście nie chodzi o to by usprawiedliwiać tę lżejszą strategię ściągania, ale by dostrzec że jej istnienie nie neguje sensu walki ogólnie ze zjawiskiem.
Czytanie na wykładach ze slajdów
Na koniec chciałbym wspomnieć jeszcze o jednym. Jest to chyba rzecz najmniej szkodliwa z etycznego i moralnego punktu widzenia, ale również negatywnie wpływająca na
poziom nauczania, na zaufanie do wykładowcy i prestiż tegoż zawodu. Chodzi o tytułowe czytanie na wykładach ze slajdów czy stron podręcznika, zamiast opowiedzenia tematu w sposób interesujący. Wspieranie się pomocami jest naturalnie normalne. Chodzi tutaj jednak o czytanie przez większość czasu i na więcej, niż jednym czy ewentualnie na dwóch wykładach. Nie na tym polega rola wykładowcy, podobnie jak rolą nauczyciela w szkole nie jest kazanie przepisywania uczniom zdań z podręczników.
poziom nauczania, na zaufanie do wykładowcy i prestiż tegoż zawodu. Chodzi o tytułowe czytanie na wykładach ze slajdów czy stron podręcznika, zamiast opowiedzenia tematu w sposób interesujący. Wspieranie się pomocami jest naturalnie normalne. Chodzi tutaj jednak o czytanie przez większość czasu i na więcej, niż jednym czy ewentualnie na dwóch wykładach. Nie na tym polega rola wykładowcy, podobnie jak rolą nauczyciela w szkole nie jest kazanie przepisywania uczniom zdań z podręczników.
Rozumiem, że część z opisanych patologii nie wynika ze złej woli, a ze zbytniego obłożenia pracą. Albo z braku odpowiednich kadr np. zarządzających czy z niedofinansowania. Mogą to być też relikty z czasów komunizmu, kiedy to pewne zachowania były z przyczyn systemowych pożądane. Faktem jest też, że to tylko część problemów, których lista jest dłuższa. Należy jednak pamiętać, że jest równie wielu, wierzę że nawet więcej, świetnych i dobrych wykładowców, promotorów i profesorów, którzy nie cechują się w opisany wyżej sposób.
Naganne zachowania wykładowców
Niektórzy po przeczytaniu tego tekstu zwrócą uwagę, że również wobec studentów można by przygotować taką listę złych i szkodliwych zachowań. To prawda, napisałem o tym tutaj. Ale chciałbym aby pamiętano, że za to jak wygląda sytuacja odpowiadają przede wszystkim elity uniwersyteckie. (I pośrednio politycy, mający często z tymi pierwszymi bliższe lub dalsze znajomości). Studenci i doktoranci są ostatnim ogniwem, które do panujących warunków próbuje się po prostu dostosowywać.
Prowadzenie bloga naukowego wymaga ponoszenia kosztów. Merytoryczne przygotowanie do napisania artykułu to często godziny czytania podręczników i publikacji. Zdecydowałem się więc stworzyć profil na Patronite, gdzie w prosty sposób można ustawić comiesięczne wpłaty na rozwój bloga. Dzięki temu może on funkcjonować i będzie lepiej się rozwijać. Pięć lub dziesięć złotych miesięcznie nie jest dla jednej osoby dużą kwotą. Ale przy wsparciu wielu staje się realnym, finansowym patronatem bloga, dzięki któremu mogę poświęcać więcej czasu na pisanie artykułów.
Najnowsze wpisy
-
Jak zostałem kurierem rowerowym, czyli cancel culture w Polsce
-
Główne przyczyny transseksualizmu i dysforii płciowej
-
Czy waga i BMI to narzędzia seksistowskie?
-
Uniwersytety są coraz bardziej ideologiczne i upolitycznione. Co z tym zrobić?
-
Nowa smarkateria, czyli jak infantylny aktywizm niszczy świat
Właśnie zdałem sobie sprawę, że na mojej uczelni (politechnika lubelska) na moim wydziale są całkiem porządni prowadzący/wykładowcy, bo o większości takich przypadków nie słyszałem. Jedynie zdarzyła się jedna osoba, która faktycznie nie miała szacunku do studentów, ale przedmiot był mało znaczący i przepuściła ta osoba i tak wszystkich. Co ciekawe, mimo wieku nadal był to tylko mgr inż.
Ukończyłam 3 kierunki studiów na 3 różnych uczelniach. Widocznie miałam szczęście, bo trafiłam na samych fantastycznych prowadzących. Zawsze czuję ciepło na sercu na myśl o Wydziale Chemii na Uniwersytecie Gdańskim.
o co ci z tych studiów XD youtuber nagrywający czalendże dla dzieciaków ma w pl więcej hajsu niż ty xD wielka uczona XD
Przynajmniej reprezentuje jakiś poziom intelektualny i kultury, w przeciwieństwie do ciebie.
Po ostatnim krwotoku z nosa w piątek postanowiłam rzucić studia na chwile przed inżynierką. Na następnej uczelni gdy jakiś wykładowca będzie mnie szarpał za ubranie – złamię mu rękę w ramach obrony koniecznej. A gdy jakiś będzie miał problem z moim brakiem jąder to zamiast siedzieć cicho, zapytam ile wspólnego mają moje genitalia z polską siecią energetyczną.
A teraz czas na przerwę zanim wyląduje w szpitalu.
Ja jako studentka odnoszę czasami wrażenie, że w połączeniu z brakiem szacunku prowadzących do studentów jest połączony strach tychże studentów przed prowadzącymi. Wśród moich kolegów i koleżanek występuje taki sposób myślenia: "Coś mi się nie podoba, ale głośno tego nie powiem, bo jeszcze oberwę". I tak się może zdarzyć (historia z drugiej ręki, nie potwierdzona na 100%), że ktoś się "zbyt często" nie zgadza z profesorem, a na egzaminie coś prawidłowego jest oznaczane jako błędne. Na mojej uczelni akurat nie jest tak źle, nic poważniejszego się nie dzieje. Jedynie co mnie kiedyś dotknęło to lekko seksistowskie uwagi jednego prowadzącego, chociaż wszyscy inni studenci brali to jako żarty.
Drodzy studenci. Jestem wykładowcą akademickim. Staram się okazywać studentom dużą życzliwość, jak dotąd z wzajemnością. Jednakże na ogół, jako studenci nie macie wglądu w stosunki panujące na uczelniach pomiędzy poszczególnymi pracownikami naukowo-dydaktycznymi, często nie zdajecie sobie sprawy, jaki brutalny mobbing spotyka niektórych wykładowców ze strony przełożonych. Niekiedy właśnie przez ten mobbing wykładowcy akademiccy stają się agresywni, sfrustrowani, cyniczni lub wręcz przeciwnie załamują się psychicznie. Tracą entuzjazm do pracy a jednocześnie mają ograniczone szanse na znalezienie zatrudnienia w innym miejscu, przepracowali już bowiem na uczelni zbyt wiele lat. Stają się niewolnikami sytuacji, w której się znaleźli. Życie dla nich przekształca się w koszmar. Są oceniani z jednej strony przez ewidentnie nadużywających władzy przełożonych (niekiedy nadużycia te przybierają wręcz skrajne formy) z drugiej przez studentów oczekujących od nich poświęcenia i rzetelnego przygotowywania się do wykładów.
Pragnę zauważyć, że nic nie usprawiedliwia takiego zachowania. Jeśli człowiek czuje się sfrustrowany lub wypalony, mobbingowany przez przełożonych itp., powinien pójść do specjalisty, wziąć urlop lub złożyć zawiadomienie do odpowiedniego organu. NIE MOZE natomiast przelewać swoich niepowodzeń, stresów na innych ludzi. Bycie wykładowcą do czegoś zobowiązuje. Altruizm jest nieodłączny z pracą pedagogiczną bez względu na poziom nauczania. Szukanie usprawiedliwień dla popełnianych przestępstw (np. mobbingu) nie przystoi wykładowcy.
To prawda. Atmosfera w pracy jest koszmarna. Obowiązków jest tyle że nie ma kiedy prowadzić badań i przygotowywać się do zajęć. Zarobki bliskie najniżej krajowej. Żądanie pełnej dyspozycyjności o każdej porze dnia i nocy. Pisanie grantów na tzw. słupa. Myślę o odejściu z nauki. Praca w tym zawodzie nie ma żadnego sensu. Młody dr nauk medycznych.
P.S. Żałuje że podjełam studia doktoranckie.
A ja jestem dumna z tego że jestem ze wsi. Bez rolników nie byłoby co jeść. Trzeba znać wartość ludzkiej pracy na ziemi. Zawsze trzeba cenić wartość swojego pochodzenia. W USA farmerzy są inaczej postrzegani. Nigdy nie ukrywam że pochodzę ze wsi. Dr nauk medycznych po kilku stażach zagranicznych. Obecie pracownik Instytutu PAN w Warszawie.
Ja raz miałam wrednego profesora. Lubił przywalać się o byle co. Raz na dzień dobry zapytał mnie, czy jestem ze wsi. Odpowiedziałam, że nie, na co zapytał dlaczego nie jestem ze wsi. Na koniec stwierdził, że moje miasto to nie miasto 🙂 więc tak, zdarzają się specyficzne jednostki
Nie zgodzę się z tym, że czytanie na wykładzie ze slajdów jest niezbyt szkodliwe. Slajdy to mogę sobie prywatnie w domu poczytać, natomiast wykład powinien polegać na tym, że wykładowca przybliża studentom dane zagadnienie, tłumaczy je, odpowiada na pytania itp. Jednym słowem wchodzi ze słuchaczami w interakcję, pomaga im zrozumieć temat. A nie odbębnia linijki tekstu z rzutnika, bo musi jakoś zapełnić 90 min wykładu…
Nigdy nie czytam slajdów. Staram się korzystać z filmików pokazowych. Wolę na wykładzie rysować niż prezentować dane z rzutnika tłumacząc dany temat.
W semestrze zimowym na pierwszym roku studiów miałam takie „slajdowe wykłady”. Musieliśmy spisać do zeszytów to co się wyświetlało (włącznie z kropkami), a później napisać „slajdowy egzamin”.
Brak szacunku… To jest jedna z tych rzeczy przez które studia pielęgniarskie były koszmarem. Prowadząca drąca się na studentki tak, że słychać przez pół korytarza, drąca się na studentów na wykładach. Niech przemówi do Was to, że w trakcie zajęć z iniekcji domięśniowych, częściowo ściągnęła dziewczynie spodnie, żeby innym pokazać miejsce wkłucia… Niestety dziewczyna nie widziała w tym nic złego (czy też może się bała) i nic z tym nie zrobiono. Nie wiem co było celem tej kobiety, ale nic dobrego z tego nie wychodziło. Dziewczyny które miały z nią zajęcia, przeżywały traumę na tyle dużą, że potem idąc do szpitala bały się zrobić cokolwiek przy pacjencie, bo mogą zrobić błąd. Nawet wśród pielęgniarek, niezwiązanych z uczelnią, z którymi miałyśmy zajęcia była ta kobieta znana i to bynajmniej nie w pozytywnym kontekście. Nie to, że studenci nic nie robili… Ankiety wysmarowały ją równo, skończyło się rozmową z dziekanem. Żeby chociaż to była jedna taka osoba… W mojej grupie dziewczyna, z czystej złośliwości, nie zdała procedury ścielenia łóżka bo najpierw położyła poduszkę, a potem kołdrę (sic!). I niestety też na dalszych latach kładło się na studentach presję, aby pielęgniarstwo stało się docenianym zawodem. I wiele innych… Najgorsze jest to, że osoby te uczyły empatii wobec pacjentów, za nic mając empatię wobec studentów.
Co do ściągania, niestety. Często wśrod studentów spotykam się z opiniami, że jeśli ktoś łapie na ściąganiu to jest …(wstaw wybrane przekleństwo). I dla wielu, niestety, fajny prowadzący to ten co nie pyta albo daje ściągać.
A co z prowadzącymi którzy w ogóle nie pomagają w nauce a system oceniania jaki prowadzą jest z kosmosu (uczelnia nie reaguje bo to osoby wysoko postawione). 😉
Najlepsze teksty zdarzają się u moich znajomych na kierunkach związanych z zarządzaniem – Panie mogą sobie posłuchać bo i tak do tego się nie nadaja i inne podobne sugestie.
jak bedziecie pisac o tym co was boli -zaostrzy sie nekanie ….;-)Trwajcie .Studia to szkoła życia .Cieszcie sie zdobyta wiedzą ;-)i zawsze czujcie dume…dokładajcie swoje cegiełki .W naszej szarej rzeczywistosci jest wiele rozpraszaczy…sztuka sie skupic i tego zycze (realizucie swoje wytrwale)
Wbrew pozorom chore zachowania …niosą korzyści bo ludzie co budują wynajdują nowe sposoby działania (reagowanie na problem żeby go zarzegnać )wiec uczy się kreatywności .Przechodzi się swoje granice komfortu żeby przetrwać (zwieszając je i poszerzając- co jest korzystne).Zawsze były siły budujące i niszczące …ważne żeby była równowaga
Mnie z kolei zastanawia czy owe postawy zaprezentowane są wynikiem celowym czy w wyniku zaburzeń mózgu (czyli choroba która zaburza prawidłowe funkcjonowanie i tak się ludzie zachowuja żeby przetrwać )
Jeżeli celowym to jakie to cele sobie stawiają i jakie korzyści przynosi owe postępowanie jeszcze
„Wbrew pozorom” to masz chyba nikłe pojęcie o neurobiologii i psychologi, skoro wysuwasz taką tezę. Stres działa bardzo negatywnie na przyswajanie wiedzy. A pokazywanie siły to nie są problemy, tylko zwykły mobbing, prześladowanie. Osoby nim dotknięte są ofiarami przemocy. Nie ma w tym NIC budującego, zwłaszcza w kontekście ich nauki. Nie ma co szukać złota w patologii.
Jestem magistrem i nie planuję doktoratu, ale częściowo nie zgodzę się z punktem pierwszym. Mobbing jest również dużym problemem w przypadku studentów I i II stopnia. Choć 5 lat to stosunkowo mało w porównaniu z karierami niektórych profesorów, to jednak jest znaczący czas w życiu. Wielokrotnie słyszałam historie o szczególnie ciężkich przeprawach z promotorami prac magisterskich. Czepianie się każdego przecinka, niejasne polecenia, brak pomocy i twierdzenie, że jest się debilem. Do tego nieszanowanie czasu, nieprzychodzenie na konsultacje, brak kontaktu… Piszę o tym, ponieważ jest to ważny okres w trakcie studiów – u wielu osób pojawia się zmęczenie, zniechęcenie i strach o najbliższą przyszłość, obronę i szukanie pracy po studiach. U mnie właśnie wiele osób odpadło na tej ostatniej prostej m.in. przez promotorów, którym nie można dogodzić. Mobbing i nieszanowanie ludzi jest po prostu złe, niezależnie od tego, czy ktoś jest doktorantem czy świeżakiem na 1. roku.
Monbing na studiach doktoranckich jest naprawdę bardzo dużym problemem bardzo wielu miejsc.Jestem kłębkiem nerwów. Potwierdzam.
Nie sadze, żeby opisane sytuację były wynikiem niedofinansowania albo zaszłości kadrowych. Często kadra naukowa w wieku okołoemerytalnym jest dużo bardziej empatyczna i uprzejma od "młodych wilczków". Seksizmn niestety z moich doświadczeń rozkłada się bardziej demokratycznie. Możliwe, że jako mężczyzna, nie doświadczyłeś niewłaściwych zachowań, a nie wszystkie kobiety wiedzą, jak zareagować na niestosowne propozycje. Ja słyszałam nawet o próbach dotykania że strony niektórych profesorów. Z drugiej strony pamiętam egzaminy, na które wszystkie studentki przychodziły w mini i dekoltach, bo tak było łatwiej zdać. Dołozyłabym do tej listy jeszcze nepotyzm, niejawne wyniki konkursów na stanowiska uczelniane, które są przeważnie rozpisywane pod konkretnych kandydatów, a kryteria wyboru konkretnej osoby są tajne, co jest bardzo wygodne i jeszcze bardziej nieetyczne. Na koniec jeszcze jedna uwaga. Zdarza się, ze wykładowcy mają wiadomości nie do końca aktualne, a na pytania ze strony studentów reagują niechęcią, często częścią wykładu są autobiograficzne dygresje, niemające najmniejszych powiązań z tematem. Ale to prawdopodobnie wynik traktowania wykładów jako obowiązkowych zajęć, które musi i może prowadzić każdy pracownik naukowy. Nawet jeśli kompletnie nie potrafi i zupełnie się nie stara. A studenci chcą tylko zaliczenia, niekoniecznie wiedzy (oczywiście nie wszyscy- mam nadzieję).
Tu jest jeszcze inny problem. Często zdarza się że specjaliści z danej tematyki prowadzą zajęcia z innej tematyki na której się nie znają z powodu braku godzin. Innym powodem jest sytuacja gdy doktoranci prowadzą zajęcia mając strasznie dużo pracy nad doktoratem wówczas traktują oni zajęcia że studentami jako przykry obowiązek.
Zaskoczył mnie punkt pierwszy, nie miałem pojęcia, że coś takiego występuje.
Polskie uczelnie mają swoje problemy, ale mają też dużo zalet. Studia inżynierskie ukończyłem na politechnice w Gliwicach i aktualnie robię magisterkę w Anglii. Muszę przyznać, że jestem lepiej przygotowany niż większość studentów z innych krajów. Polskie uczelnie są "szorstkie" dla studentów, ale część z nich potrafi nauczyć 🙂
Co do wad polskich wykładowców, to frustruje mnie zwracanie się w mailach do prowadzących Per Magnificencjo Doktorze/Profesorze i odpisywanie na maile po tygodniu przez prowadzących -.-
Mnie uderza najbardziej na polskich uczelniach przeświadczenie kadry, że są nietykalni i to, że w ogóle nie zdają sobie sprawy – że my, studenci – istniejemy także poza murami uczelni. I my, studenci, też możemy się zemścić. Swego czasu czekałem na pana adiunkta na parkingu…brak kamer, nikt mi nic nie udowodni…w końcu za namową kolegów sprawę załatwiłem poprzez rozmowę z rektorem. Pomogło i to bardzo.
Polscy wykładowcy myślą że są wyjątkowi i niesamowici i mogą sobie pozwalać na wszystko, ale na świecie się w ogóle nie liczą, niestety. Groteska.
Zgadzam się z ostatnim zdaniem. Nasi wykładowcy oczekują ogromnego szacunku, traktowania ich jak Bóg wie kogo, a potem swoje wykłady na 50. uczelni w kraju prowadzą z pożółkłych kartek pamiętających komunę. Co w sumie jest bardzo śmieszne, bo naszym uczelniom daleko do tych najlepszych, innowacyjnych i prestiżowych, za to profesorowie noszą się u nas z taką dumą, że ledwo odpowiedzą na dzień dobry.
Wyższe uczelnie są przepełnione ludźmi którzy powinni być zastąpieni przez elearning tworzony przez grupę dobrych naukowców – pasjonatów. W większości moich wykładowców była zmęczona życiem i pozorowała swoją egzystencję na uczelni. Byli tak toksyczni że człowiek w domu zastanawiał się nad sensem studiowania. Żal mi najbardziej straconego czasu na stres wywołany: czytanymi wykładami tak starymi, że aż wstyd, wysługiwaniem się studentami (bo zrobienie prezki z wiki było ok byle nie musieli rozmawiać o tym co uczą), ćwiczeniami tak nie praktycznymi ale ważne że odbębnione i dało się jakość wykorzystać sprzęt i odczynniki z ich starych grantów :(, brak ogarnięcia z tego co się w świecie dzieje w ich dziedzinach (dobrze, że jeszcze potrafią czytać). No i najważniejsze brak uczciwości wobec siebie, studenta a przedewszystkim do nauki (przymykanie oka na ściąganie jak nic nie uczyli to jeszcze eh.. najmniejszy grzech ale rasowanie statystyk w badaniach, nie umiejętność korzystania z baz naukowych, okłamywanie studentów – ucząc i wymagając starych informacji np. z przed 10 lat…) Żal mi tych kilku perełek na uczelniach. Jest taki ich mało a ciągle walczą o ten oddech nad powierzchnią wody… Teraz jeśli ktoś mnie pyta czy isć na studia i gdzie to odpowiadam: tak ale nie w Polsce a jeśli możesz już uczyć się czegoś od mentora praktykanta to leć i pracuj ucząc się. Studia to tylko konieczność do posiadania uprawnień w niektórych zawodach nic więcej.
Nie dziwcie się. Asystent z tytułem doktora zarabia 2200 netto w Warszawie (stan z 2020). Najlepsi młodzi odchodzą. Pasjonaci tracą wiarę w to co robią. Ogrom pracy. Nie dajesz rady wykonywać pracy 5 osób na raz. Wówczas twoje wyniki tracą jakość. Na nic nie masz czasu. Pamiętajcie że wykładowcy oprócz dydaktyki, prowadzą badania, piszą granty, realizują projekty grantowe wielomilionowe, analizują dane, piszą publikacje, zamawiają odczynniki, przygotowują plakaty na konferencję, piszą skrypty dla studentów, rekrutuja ludzi do grantów, pisza sprawozdania z grantów etc.
Pracowałem przez 10 lat na uniwerku jako asystent/mgr – pracowałem dopóki pensja uzasadniała ten 1 dzień w tygodniu zajęty na uczelnię (pozostałe 4 dni – własna firma). Uważam, że moje wykłady i ćwiczenia były jednymi z bardziej wartościowych dla studentów (bo były w 100% aktualne i oparte na tym co się dzieje w branży – bo w końcu na tym samym opierałem moją codzienną pracę) więc nie czuję się specjalnie winny oszukiwania pracodawcy. Po tych 10 latach zarobki na uczelni zeszły mocno poniżej 10% mojego normalnego miesięcznego dochodu i stwierdziłem, że czas zmienić hobby na jakieś zdrowsze (a wiadomo, że dr bym nie zrobił więc i tak by mi podziękowali). Nie wiem jak to wygląda teraz – czy można na uczelni zarabiać kwoty choćby zbliżone do tego co daje środowisko komercyjne – ale jeśli nie to niestety – wciąż będzie to środowisko dla hobbystów/pasjonatów lub geniuszy typu Perelman albo dla słabeuszy, którzy są tak ciency, że nigdzie normalnie by ich nikt nie zatrudnił…
Tak jak w każdej grupie zawodowej i społecznej, tutaj również nie brakuje ludzi po prostu chorych psychicznie, o wybujałym ego czy zwyczajnie chamskich. Wykładowcy pod tym względem niczym nie różnią się od rolników, szewców czy salowych. Nie rozumiem tylko naiwności niektórych osób, które sądzą, że tytuł przed nazwiskiem od razu sugeruje, że ktoś jest lepszym człowiekiem niż inni, bo często nie jest.
Zależy czy zdobyli tytuł dzieki wiedzy czy znajomościom. W drugim przypadku nie prezentują żadnego poziomu.
To o czym piszesz to jest generalnie brak niskiej kultury Polakow. Niestety, przeklada sie to rowniez na uczelnie, ale to jest tylko przyklad bardziej ogolnego zjawiska. Np. palenie papierosow w budynkach. Zupelnie nie do pomyslenia w USA, czy pewnie tez w Niemczech.
Zabrakło mi tu molestowania seksualnego, które niestety też bywa powszechne, szczególnie, jeśli profesor/profesorka są "nie do ruszenia" (np. Mały, specjalistyczny kierunek, gdzie brak niezależnego pracownika naukowego sprawia, że kierunek się zawinie). Takie osoby są często bezkarne, a doświadczające molestowania osoby – bezsilne.
Typowe polakatolictwo jest typowe. Wam dać państwo to jak małpę posadzić przed sterami samolotu.
Nie mieszałbym w to religii ani wiary.
A ja bym mieszał, bo od mentalności danego narodu zależy jego jakość, a mentalność determinuje głównie religia.
Pan Anonimowy reprezentuje typowego osobnika o wybujałym ego z ujawniającym się efektem Dunninga-Krugera.
Takie osoby myślą, że jak będą pisać jakieś głupie komentarze w losowych partiach internetu to od razu staje się lepszą od wszystkich ludzi we Wszechświecie "mondrą" osobą i ostoją "pronaukowego racjonalizmu".
Takim osobom dać państwo to jak antyszczepionkowcowi dać posadę dyrektora szpitala.
Jeszcze jedno – jeśli chcesz się poczuć mądry i "pronaukowy" to taka porada – najlepiej odejść od komputera, przestać marnować czas na wypisywanie głupich komentarzy do podbudowywania sobie ego, wziąć jakiś podręcznik do nauk ścisłych i się uczyć.
Inżynierowie z NASA swoje sukcesy w wysyłaniu sond kosmicznych i sztucznych satelitów zawdzięczają raczej wykształceniu, a nie podbudowywaniem sobie ego głupimi komentarzami.
@ACHTUNG Urażony katolik widzę.
@ACHTUNG Schowaj kły i otrzyj pianę z pyska.
Widzę że ktoś trafił Anonimowego w czuły punkt 🙂
Przypadek Anonimowego może być ciekawy z punktu widzenia psychologii.
Trudno jednoznaczne stwierdzić czy winne są tu silne przekonania obejmujące nietypowe teorie spiskowe czy może też jest to jakaś dziwna forma leczenia się z zakorzenionych w nim kompleksów.
A ja myślę że winne są osoby które obierają jajka od tego grubszego końca: nie dość że rasistowscy płaskoziemscy to jeszcze antyszczepionkowcy. Do tego jeszcze po ulicach chodzą!
Nie wiem z czym jest problem w przypadku stwierdzenia o wpływie religii na społeczeństwo. Jest to dobrze opisany fenomen. Przykładowo kraje postprotestanckie kierują się w dużo większym stopniu rozumem niż tradycją. Ma to z pewnością wpływ na jakość demokracji jak i zachowanie jednostek
Są chorobliwi antysemici, są chorobliwi antykatole.
Ja pamiętam u siebie przykład czarnoskórego prowadzącego wykład (Bioinżynieria Rozrodu chyba), który mówił strasznie niewyraźnie (strasznie silny akcent), a na każdą uwagę o to że nie wyraźnie, pytanie może powtórzyć, jakiekolwiek zapytanie się osoby obok o co chodziło lub niedajboże ktoś by się uśmiechnął na wykładzie (bo na pewno był rasistowski żart). Zaczynało się wtedy że coś się nie podoba uczniom, że to dlatego że jest czarny itd. Wiedzę miał ogromną Pan prof. ale wykłady były tragedia. Strasznie przewrażliwiony.
„Jak powiedziała pewna świetna i mądra prowadząca dydaktykę: studia nie są jedynie dla pełnosprawnych, białych i bezdzietnych”
ośmielę się nie zgodzić. jednym z powodów fatalnego stanu uczelni w polsce jest ich powszechna dostępność. za łatwo się dostać, za łatwo przejść, więc mało kto je szanuje. studia wcale nie powinny być dla wszystkich, tylko dla tych niewielu, którzy są na tyle zdeterminowani, żeby poświęcać się nauce. ci, ktorzy chca tylko wykonac plan minimum i dostac jakąkolwiek pracę, powinni isc do szkół zawodowych, a ci, którzy chcą jeszcze trochę dziecinstwa, imprezowania i „poznawania swiata”, nie powinni tego robic za pieniądze podatnika. uniwesytet to nie caritas. obecne „egalitarystyczne” podejscie powoduje ze jest na studiach mnostwo ludzi ktorzy nie wiedzą po co tam są: przychodzą pijani na zajęcia, przechwalają się ile to wykładów opuścili. prace końcowe już nie są wynikiem świadomego wyboru, podyktowanego zainteresowaniem danym tematem, tylko są losowo przydzielane, więc co niektórzy nawet nie pamiętają tytułu swojej pracy magisterskiej. to zaprzecza kompletnie idei.
nie twierdze, ze jesli ktos jest „inny”, to ma nie być dopuszczany, ale na pewno wymogi akademickie powinny być w stosunku do każdego rygorystycznie przestrzegane, żadnych „punktów za pochodzenie”, jak to kiedyś za PRL-u było, a jak jest teraz na zachodnich uczelniach. tam niby pod paroma względami jest lepiej, ale ogólny obraz tysiecy ludzi, ktorzy znalezli sie na uczelni przypadkiem i nie wiedzą po co tu są, jest podobny. im mniej studentow tym lepiej, również dla profesorów, a nie zapominajmy, że oni są w polsce bardzo źle traktowani, począwszy od pensjach bliskich najniższej krajowej, a skończywszy na przymuszaniu do nauczania.
Jaasne. Na taką medycynę bardzo łatwo się dostać. I dostają się same głupole, które imprezują z pieniądze podatnika.
Najwięcej patologii w relacjach wykładowca/student było zawsze na studiach medycznych, według Ciebie dlatego profesory byli tak źle traktowani że z tej deprechy musieli się na kimś wyżyć? No i nauczać musieli…. Fuj.
Klasa człowieka przejawia się w zetknięciu z każdym, mądrym i głupim, pracowitym i leniwym itd itp.
W stwierdzeniu o białych bezdzietnych nie chodziło o zdolnościach do ukończenia studiów z dobrym wynikiem ale o systemowej dyskryminacji mniejszości bądź gorzej sytuowanych. Ktoś może być zdolny do ukończenia studiów jednak być odcięty od odpowiednich środków bądź być zniechecany do ich ukończenia.
Na uczelniach medycznych jest najwięcej zachowań przemocowych, bo środowisko medyczne szczególnie temu sprzyja. Takiego samego poniżania jak na studiach doznaje się później w pracy i wszyscy traktują to niestety jak coś normalnego..
Polskie szkolnictwo ma masę innych problemów poza wymienionymi w artykule (z których na szczęście miałem do czynienia jedynie z małym odsetkiem). Warto zwrócić uwage na fakt, że studia obecnie nic nie znaczą, idzie na nie każdy kto chce i kazdy kto ma troche chęci może je skończyć, a glownym celem studiów jest 'papier', a nie wiedza/rozwój. Studiowałem automatykę na AGH w Krakowie (progi punktowe ponad 900 pkt. Na 1000 pkt.) – brzmi jak 'elitarny' kierunek, 15 osób chętnych na miejsce, działałem w kole naukowym, zależało mi na wiedzy potrzebnej do pracy inżyniera. Niestety uczelnia, nie chce współpracować ze studentami. Działalność w kole = problemy, nikogo nie obchodzi, że byłeś na zawodach ze swoim projektem za granica, nie było Cie na egzaminie, zapraszam na poprawe we wrześniu. Zalatwienie czegokolwiek wymaga przenoszenia papierów z pokoju do pokoju, w nkeskonnieskoń. Każdy kręci nosem, potrzebujesz kasy na projekt to 3 miesiące walczysz z biurokracja, poddajesz sie, wydajesz swoje pieniądze, osiągniesz cokolwiek i uczelnia się oczywiście pierwsza bedzie Toba chwalić. Prowadzący może i mają wiedzę, ale przekazać umie ją najwyżej 10% z nich, a reszta mam wrażenie ze zyje w swoim, odizolowanym od realiów przemysłu/rynku świecie i odcina kupony tworząc kolejne niewiele wnoszące publikacje. Wiedza ze studiow przydała mi się w zawodzie (a pracuję w zawodzie) w może 0.5% -> to co pokazywano nam na studiach było aktualne w latach 90.. Mam nadzieję, że coś sie zmieni, bo w naszym spolespołeczeń jest potężny potencjal, ale niestety jeśli będzie ono prowadzone w taki sposób to zmaenuje się wiele talentów.
Osobiście uważam, że ogromnym problemem są niewielkie ośrodki, gdzie w przedmiotach specjalistycznych trudno jest znaleźć wykładowców, więc obecni traktowani są jak święte krowy. Na Politechnice Szczecińskiej, Wydziale Informatyki profesor V.B., absolwent prestiżowej moskiewskiej uczelni, rzucił mi indeks po wpisaniu oceny. Mieliśmy też p. mgr. U.W., która była do tego stopnia niekompetentna, że działania arytmetyczne (operacje binarne w słupkach) przepisywała z kartki, mimo iż dużo łatwiej i szybciej jest to po prostu liczyć. Mielismy też wykładowcę prof. A.S., którego Alma Mater jest Akademia Morska, który to dość niepochlebnie wypowiadał się o inteligencji kobiet i ich potencjale do informatyki.
Nawet lista dziekanów wydziałów to zazwyczaj permutacja tych samych nazwisk, co jedynie utwierdza przekonanie o świętych krowach.
Problem z czytaniem ze slajdów na tym się nie kończy. Często wykład ogranicza się do tego, że wykładowca czyta, a student notuje i to w pośpiechu, bo wielu prowadzących zdaje sobie sprawę, że jak prezentacje udostępni studentom, to dojdą oni do wniosku, że przeczytać prezentacje mogą również w domu, bez fatygowania się na wykład. Bywa, że powód jest inny – prezentacja jest zwyczajnie kradziona z innej uczelni lub jej poziom jest tak niski, że lepiej się tym nie chwalić publicznie.
W ogóle z frekwencją na wykładach, bywa różnie, nie zawsze z lenistwa studentów jest niska, winnym bywa również wykładowca, bo są wykłady nie warte chodzenia. Często nie kończy się wtedy na poprawie wykładu, tylko zaczyna się mniejsze lub większe zastraszanie studentów, a to trudniejszym egzaminem, a to "specjalnym traktowaniem" na egzaminach ustnych osób nieobecnych.
Tak jak było wspomniane w artykule i komentarzach studenci boją się wykładowców, nie chcą np zwracać im uwagi na błędy, ale nie bez powodu, bo część wykładowców potrafi się mścić o to za słuszną krytykę. Sam raz byłem pytany do skutku, odpowiesz na dziesięć pytań, ale na jedenaste nie znasz odpowiedzi, to należy się dwója, w czasie gdy inni studenci otrzymują mniej pytań oraz nie na każde znają odpowiedź. Takie historie słyszy się też od innych studentów z innych uczelni.
Studenci nie mają pojęcia z jakimi problemami musi mierzyć się wykładowca, więc ta dyskusja nie ma większego sensu. Nic się nie zmieni. Autor nie wie jak powszechny jest mobbing akademicki. Nie wie, że pracownik naukowy nie ma możliwości obrony przed ciągłymi upokorzeniami. Uśmiechanie się i próba powstrzymywania łez na swoim własnym wykładzie jest trudna, łatwiej wtedy się czyta. Czy Autor pracował kiedyś na uczelni?
Dzięki za komentarz. Czy w polskim systemie prawnym nie ma środków do usuwania pracowników stosujących mobbing wobec innych pracowników uczelni? Albo chociaż czy jest możliwa publiczna krytyka takich osób bez możliwości podjęcia odwetu przez uczelnie?
Czytam to, czytam, czytam, i stwierdzam, że jestem wykładowcą idealnym 🙂
A poważnie – oczywiście patologie są, i koniecznie należy z nimi zdecydowanie walczyć. Wiele z tych patologii wynika z poczucia bezkarności, albo w ogóle braku świadomości (np. seksistowskie dowcipy zdarzające się osobom o niezbyt wysokiej kulturze osobistej). A to poczucie bezkarności i nieświadomość wynikają głównie z bierności "drugiej strony". Szczególnie polecam do przemyślenia zamieszczony powyżej komentarz Pana, który chciał pobić wykładowcę ("czekałem na parkingu, brak kamer" – chyba o to chodziło), ale w końcu załatwił sprawę przez rektora, i to skutecznie. W razie patologii nie można chować głowy w piasek, tylko organizować się i walczyć o swoje (LEGALNYMI środkami – "czekania na parkingu" zdecydowanie nie polecam).
Zgadzam się. Powinno się rozwiązywać takie problemy legalnymi środkami. Partyzantka nie zmieni systemowych problemów
Z większością problemów się nie spotkałam, poza może dyskryminacją, złośliwymi komentarzami i tym ostatnim, czytaniem ze slajdów. Studiuję zagranicą i nawet tutaj jest to ogromnym problemem. Mogę policzyć na palcach, ile wykładowców stara się zainteresować tematem albo chociaż poprawia swoje slajdy. Z jednego przedmiotu nasz wykładowca wyznał, że slajdów nie zmieniał od 4 lat i ogólnie, to mało go to wszystko obchodzi. Innym problemem, który ja akurat napotkałam w czasie swoich studiów, jest to, że nie którzy wykładowcy po prostu marnują czas studentów. Głupie żarciki polityczne, dyskusje niepowiązane z tematem, monologi i komentarze na tematy niepowiązane – ja tu przyszłam się uczyć, nie dowiadywać za czyją partią pan stoi, kogo pan lubi, a kogo pan nie lubi.
Czasem mam wrażenie, że uczelnie wyższe w tym kraju to jakieś enklawy gdzie obowiązuje inne prawo. Pozwolę sobie przytoczyć moją ulubioną anegdotę: na pewnych zajęciach (powiem tylko, że na wydziale lekarskim) wprost powiedzieli, że jeśli idzie o tę skrzynkę na ankiety studenckie to anonimów nie czytają, a raz jak student się podpisał to poprawiał jedno zaliczenie 17 razy. Z tego co wiem to sprawa w końcu otarła się o dziekana
Fajnie, że takie tematy zostały poruszone, ja mam bardzo często wrażenie, że na wielu uczelniach wykładowcy robią z wiedzy tajemnice… niby każdy ma samodzielne notatki z wykładów, ale to bardzo często nie wystarcza, żeby zaliczyć przedmiot lub zaliczyć na zadowalającą ocenę, nie są podawane dodatkowe materiały lub nie pokrywają się zagadnienia, które były poruszane na wykładach. Może to błaha sprawa, ale uważam, że bardzo wpływa na poziom nauczania, dodatkowo stresuje i zniechęca studentów.
Pani magister podczas wpisywania ocen do indeksów uznała za stosowne bez ostrzeżenia zacząć mnie odpytywać; nie odpowiedziałam na jedno pytanie z trzech, więc przy całej grupie oskarżyła mnie, że projekt, nad którym zarywałam noce "na pewno napisał kolega, a ja się tylko podpisałam". Jak odpowiedziałam na kolejne pytanie, to łaskawie nie obniżyła mi oceny, "nie wierzę pani, ale niech już będzie ta czwórka".
Dziewczyny, chodźcie na politechniki, fajnie jest!
Notabene pani magister była żoną rektora, i przez cały semestr na wszystkie pytania studentów odpowiadała "że najpierw musi sprawdzić, bo nie pamięta" – może ten seksizm to w jej przypadku skutek własnych doświadczeń..?
Ja musiałam z własnej kieszeni zapewnić kawę i ciasteczka dla komisji podczas obrony doktoratu. Potem jeszcze przyjęcie i tak pękło mi 1000 zł.
My kiedyś mieliśmy mieć wykład o 13:15 (na SGGW zawsze się wszystko zaczyna 15 po). 13:20 wykładowczyni nie ma, 13:30 nie ma. Poszliśmy jej szukać w innej sali (może pomyliliśmy aule) – nie ma. W końcu poszliśmy do czytelnie się uczyć. Kilka dni później dowiedzieliśmy się, że wpłyneła skarga do dziekana, że nikt nie pojawił się w poniedziałek na wykładzie z technologii produkcji zwierzecej. Okazało się, ze dzień wcześniej była zmiana czasu i pani doktor pewnie nie przestawiła sobie zegarka w pokoju. Nigdy się do tego nie przyznała.
Studiowałem na wydziale lekarskim. Mobbing. Stanie na korytarzu i czekanie na zajęcia, które nigdy się nie odbyły. Program zajęć, który nie miał nic wspólnego z sylabusem ani z wymaganiami jakie stawia przed absolwentami Lekarski Egzamin Końcowy. Sposób nauczania, który nie pozwalał na efektywne przyswajanie wiedzy. Godziny nad książkami i godziny spędzone po zajęciach na dyżurze u lekarzy, którzy mieli chęć pomóc studentom, żeby "nadrobić zaległości" PO ZAJĘCIACH. Nie polecam.
Nie znasz życia jeśli nie byłeś na UMCSie xd pewien profesor, którego wykłady składają się ze slajdów a tekst jest przepisany w słowo w słowo z książki, na której jest jego nazwisko, potrafi Ci na egzaminie powiedzieć, że to jest błędna odpowiedź i nie umiesz. A z takim nie będziesz dyskutować,bo nie masz siły przebicia. Wszyscy stoją za nim. Jak na ogół jestem spokojną osobą i staram się nie denerwować, tak, gdy ktoś mi mówi, że się nie uczyłam, to mam chęć mordować. Nie po to chodziłam na ćwiczenia, zdawałam kolosy a później czytałam i powtarzała książkę ze sto razy aby się nauczyć i zrozumieć, żeby mi ktoś mówił, że się nie nauczyłam i to co mówię to są brednie. I dyskusja na temat, że tak jest napisane w książce jest bez sensu, on w tym momencie uważa, że jest to zła odpowiedź i tyle. Były sytuacje, że zaliczał odpowiedź w danym dniu i te osoby zdały, ale już na następny dzień odpowiedź była błędna więc tam są drzwi, wypad, nie umiesz. Co do mobbingu, najgorsze są kobiety. Jedna prowadząca tak potrafiła mnie zrównać z ziemią, że bałam się do niej odezwać nawet z głupim''dzień dobry' ' bo nie wiadomo było jak je odbierze. I raczej w taki sposób zachowywała się tylko wobec mnie, bo od żadnej innej osoby z roku czegoś takiego nie słyszałam. Można by było jeszcze trochę wymieniać ale szkoda życia xd
Więc na koniec powiem tyle, że w pewnym momencie ta uczelnia doprowadziła mnie do takiego stanu, że wątpiłam w siebie, w to, że coś umiem, że mogę coś osiągnąć, że jestem w stanie nawet ukończyć te studia… Mam nadzieję, że nigdy więcej moja stopa nie postanie znów w tym miejscu, bo chyba wolała bym sobie ją odciąć…
Nasz prowadzący przyznawal punkty za aktywnosc tylko panom, panie mogly skakac, krzyczec, cytowac prawa fizyki, odkryc "co bylo pierwsze-jajko czy kura", ale nic za to nie dostawały.
Z kolei inny pilnując nas na kolokwium łupał orzechy. Albo wyklad w planie-1,5h. W rzeczywistosci-3,5h bez przerwy.
Ustalanie harmonogramu cwiczen niezaleznie od odgornego planu zajęć. Mozna wymieniac i wymieniac. A z tego wszystkiego najgorsi są doktoranci-czują się bogami, przyczepiają do wszystkiego, zawsze mają rację.
Znów przyczepię się języka. Albo "stosunkowo rzadko", albo "raczej rzadko" – funkcja obu przysłówków jest ta sama, zatem połączenie ich źle wygląda. I nie "zerojedynkowy", tylko "zero-jedynkowy". Radzę też poczytać o przecinkach, bo ta interpunkcja aż wywołuje ból oczu.
Jest jedno bardzo ważne zagadnienie, które nie zostało wspomniane: generalnie student o formie zaliczenia przedmiotu powinien dowiedzieć się z sylabusa lub na pierwszych zajęciach. Na uczelni, na której studiuję, często dochodzi do sytuacji, gdy forma zaliczenia jest zmieniana w trakcie semestru lub studenci są o niej informowani dopiero miesiąc przed sesją.
Punkt o "Przymykaniu oczu na ściąganie" i "Palenie w budynku" to punkty napisane trochę "na siłę". Nie jest to patologią. W moim Instytucie, który jest mały i mamy kameralny klimat, wszyscy się znamy z wykładowcami i szanujemy, jest to normą. Budynek stoi, nic nie spłonęło, nikt z ataku astmy nie umarł. Przymknięcie oka na ściąganie to raczej wyraz sympatii niż olewania, bo prowadzący i tak wiedzą kto umie a kto nie
To raczej dowód na to, że prowadzący nie traktują swojego przedmiotu poważnie. Później kmończysz studia i twoje oceny (a często dyplom) nie mają żadnego znaczenia, ponieważ wszyscy wiedzą jak małym wysiłkiem potrafią być zdobyte. A co do palenia – to rozumiem, że np profesora prawa obowiązujące prawo nie obowiązuje?
Czytam i niedowierzam. Może moja uczelnia nie jest w gronie najbardziej prestiżowych uczelni w Polsce, bo to Uniwersytet w Częstochowie, ale nie spotkałam się z takim traktowaniem. A co do ściągania, to zdarzało się tylko w przedmiotach mniej ważnych dla kierunku. Wykładowca zawsze przychodzil, a jak nie przychodził z jakiś przyczyn to po 15 minutach studenckich, już się nie mógł czepiać, ze studenci poszli. Nikt nikogo nie mobingowal. Każdy wykładowca MUSIAŁ zwracac się do studenta w formie Pani/Pam i nazwisko, niezależnie czy on był profesorem a Ty studentem w pierwszym dniu studiowania. Jeśli jakiś wykładowca nie zwracał się z szacunkiem do studenta, można było to zglosic, ale nie słyszałam o takich przypadkach. Od palenia był wyznaczony na dworze placyk. A czytanie ze slajdow nigdy nie wystepowalo i nawet my prezentując jakąś pracę nie moglibysmy tak zrobić. A co do musu przenoszenia czegoś do jeżdżenia na egzamin to szok. Jednak nie każda mniej prestiżowa uczelnia musi być tak nieprzystepna uczniom. Ciężko jest mi.mówić o III stopniu, bo zakończyłam swoją uczelnię na II,ale często się z nimi rozmawiało i raczej chwalili i namawiali, żeby pójść wyżej.
Znam prawie wszystko z doświadczenia. Promotorka koleżanki z doktoratu po prostu się nią wysłuchiwała i nie tylko w kwestii badań, potrafiła też ja wysłać np. po swoją przesyłkę…
A najgorzej wspominam starych profesorów mających się za niewiadomo kogo. Poniżajacych studentów itd. ich zachowanie poniżej krytyki. A uczelnia ponoć jedna z lepszych w polszy.
Witam. Co mogę zrobić w sytuacji kiedy prowadzący zajęcia traktuje mnie niesprawiedliwie w względem innych studentów i robi wszystko żeby nie dopuścić mnie do egzaminu?
Niestety to prawda. W Polsce wielokrotnie spotkałam się z wieloma patologiami dotyczącymi w szczególności relacji doktorant promotor. Doktoranci wykonuja liczne prace administracyjne; piszą sprawozdania za kierowników Laboratoriów/swoich promotorów; piszą granty; które są składane przez promotorów jako własne; nie są uwzgledniani w publikacjach przez nich przygotowanych; przygotowują zamówienia i zapytania ofertowe; wnioski do komisji etycznych; bioetycznych; GMO; myją inkubatory; komory laminarne; podłogi w laboratoriach; autoklawują sprzet etc. Czesto maja bardzo mało czasu na realizacje projektu badawczego. Muszą bowiem chodzic na wykłady, zdawać egzaminy; prowadzić wykłady oraz ćwiczenia. Są szantażowani że jeśli nie napiszą grantu promotor nie sprawdzi im pracy doktorskiej. Dodatkowo są straszeni że jeśli zrezygnują bedą musieli oddać stypendium z całych studiów doktoranckich. To zamkniete środowisko jeśli narażą się promotorowi to najczęściej tracą możliwość pracy w danym mieście. Pracując po 10-12h dziennie są wyczetpani i krytykowani za brak wyników badań.
Najgorsze w tym wszystkim jest to, że doktorant jest często traktowany jako niewolnik. Z doświadczenia – telefony o każdej porze, maile w weekendy. Zlecanie durnych zadań np. "Pani naniesie gwiazdkę na tym wykresie i mi odeśle". Poprawianie wykresów do publikacji po 10 razy, bo "ton szarości nie taki" albo nagle podpisy trzeba zmienić. Do tego dochodzi utrudnianie w rozwoju naukowym poprzez blokowanie wyjazdu na staż w ramach koleżeńskich układów, bo promotor niewolnika straci, co wszystko do grantu zrobi. Jeśli chodzi o pracę laboratoryjną – brak jakiegokolwiek pojęcia na pewne tematy – coś pójdzie nie tak, bo wynik nie taki jaki promotor zaplanował – wina doktoranta… Próba zgłoszenia sprawy wyżej? – promotor na dywaniku u rektora – zemsta i szykanowanie… czysty komunizm. Notorycznie nie ma promotora na uczelni, studenci mają 2/3 zajęć prowadzone przez pracownika technicznego, bo nie daj Bóg studenci zadadzą pytanie, na które dr hab. nie zna odpowiedzi. Brak jakiegokolwiek merytorycznego podejścia do doktoranta – błędy nie są wytykane merytorycznie, wytłumaczone dlaczego tak a nie inaczej tylko – doktorant – DEBIL.
Jestem przeciwnikiem zezwalania na ściąganie.Jestem też przeciwko przedmiotom zapychaczom. Nie wnoszącym przydatnej wiedzy, czy umiejętności ale trzeba było swoje odsiedzieć i się wyuczyć. Pytanie po co? Brak szacunku dla czasu innych
Część takich niewłaściwych sytuacji byłaby do wychwycenia, gdyby semestralne ankiety studentów miały realny wpływ na oceny pracowników. W trakcie studiów inżynierskich nasz rocznik miał wykłady z młodym doktorem, który regularnie pozwalał sobie na złośliwe komentarze w stosunku do studentów, na wykładach czytał beznamiętnym głosem tony tekstu ze slajdów (to był naprawdę skrajny przypadek, mam wrażenie, że nie wynikał z braku elokwecji, a pokazywania na każdym kroku, że ma te zajęcia gdzieś), a na zaliczeniu wymagał materiału spoza zakresu (swoją drogą niesamowicie niewspółmierny do 2 pkt ECTS za przedmiot). Sprawa była na tyle dotkliwa, że wspólnie, jako cały rocznik, postanowiliśmy porozmawiać z prodziekanem. Prodziekan wykazał się w rozmowie dużym zrozumieniem i przyznał, że podobne głosy już do niego dochodziły i jeśli wypełnimy ankiety uwzględniając te zarzuty, to będzie miał podstawę do nieprzedłużania z doktorem umowy na przyszły rok. Pan doktor nauczał ten przedmiot przynajmniej przez następne 4 lata (później – nie wiem), a kolejne roczniki bezskutecznie podnosiły temat nieszczęsnego wykładowcy.
Jeszcze wykorzystywanie pomysłów studentów we własnych publikacjach, oczywiście bez stosownej adnotacji.
Najbardziej w systemie edukacji na uczelnie boli jeszcze sposób oceniania prowadzących, bardzo często bez żadnych konkretnych wytycznych tylko wg ich widzimisię, w znaczeniu, że jednej osobie mogą wystawić 5 za bzdury i milion błędów, a w dobrze uargumentowanych pracach mogą dać 4,5 i mniej. Zdarzały się sytuacje gdzie ja bądź ja i moi znajomi byliśmy pewni, że dostaniemy 5, a później się okazywało, że osoby co zrzynały i miały pełno błędów miała ocenę bardzo dobrą, a ja np. 4,5. Gdy się interweniowało u prowadzącej dlaczego taka a nie inna ocena, to wystarczyło, że na pracy zaznaczyła, że brakuje jednego słowa i koniec dyskusji. Słowa, którego również nie posiadały osoby co dostały ocenę 5.
Na pierwszy rzut oka to się może wydawać drobnostka, ale w skali całej edukacji na uczelni przez pięć lat, takich połówek albo i większych części ocen, może się uzbierać całkiem sporo i bardzo negatywnie wpłynąć na ocenę finalną.
porażka
Byłam studentką mgr. Z wymienionych sytuacji spitkałam sie z "obowiazkiem" podkarmiania wykładowców, bo jak brakło kawki i ciastka to było niewesoło. Czytanie ze slajdów też dość częste. Czasem brał śmiech, gdy wykładowca nie potrafił przeczytać, bo ewidentnie slajdy przygotowywał ktoś inny. Sama tez byłam wykładowcą na kursach, specjalizacjach. Zaletą było to, ze jestem praktykiem i "opowiadałam" slajdy dodając dużo przykładów z własnej pracy zawodowej. To bardzo urozmaica wykłady, daje możliwość dyskusji. Sama lubię takie wykłady, wiec też staram sie je prowadzić w ciekawy, praktyczny sposób. Moi promotorzy ze studiów I i II stopnia byli cudnymi ludźmi. Bardzo pomocni, ciepli i życzliwi. Mam z nimi kontakt do dziś.
Z punktu widzenia wykładowcy:
1. Czytanie slajdów: rok w rok na pierwszym wykladzie zadaję pytanie – życzą sobie Panstwo wykłady ciekawe, bez zarzucania slajdami ale z koniecznościa doczytania pewnych zagadnień samemu z podrecznika obowiązkowego czy też wykłady prezentujace na slajdach (ale nie czytane dokladnie i z dopowiedziami) całość wymaganych na egzaminie, wynikających z efektów ksztalcenia, zagadnień, bez konieczności doczytywania czegokolwiek ale bez ciekawostek itp.? Od 6 lat nikt nie wybrał pierwszej wersji.
2. Złapię na ściąganiu – jestew wredna suk.. itp., przymknę oko – niesprawiedliwie traktuję. Nie dogodzisz.
3. Ankiety odnośnie wykładowców oceniają wszystko, od punktualnosci, poprzez wiedzę, do kultury osobistej włącznie. Ja studenta mogę ocenić tylko na podstawie wiedzy poprzez ocenę końcową – gdybyśmy mieli oceniać to co u nas również podlega ocenie…
4. Praca mgr. Jako promotor – Panstwa praca świadczy o nas, naszym wkładzie. Jeśli nie sprawdzimy jej co do przecinka, pod wzgledem merytorycznym, stylistycznym, ortografi itp. w opinii recenzenta będzie, że się nie przyłożyliśmy (dla promotora z dr, jak ja, recenzentem może być tylko dr hab. lub prof.). Wiec tak, sprawdzamy przecinki. Merytorycznie z kolei podpowiadamy kierunki ale nie będziemy Wam pracy dyktować – wnioski z badan macie wymyśleć sami.
5. Jeśli ktoś podejmuje się studiów powinien być w stanie realizować ich program. Zawsze można skorzystać z opcji trybu indywidualnego lub zaocznego. I nie, nie ma, że praca, dziecko czy coś, ja też mam pracę (np. badawczą), dziecko i inne rzeczy na głowie, i nie jestem zawsze w stanie (bo studentom tak lepiej pasuje) robić zajęć w innym terminie np. w piatek o 19. Wyznaję zasadę, że zawsze można się dogadać, ale jak się nie da to też nie wieszajmy od razu psów na drugiej osobie. Wy macie życie poza studiami i ja też mam życie poza dydaktyką.
6. Większość opini jest dla nas, wykładowców, naprawdę krzywdząca. Oczywiście, że jak w każdym zawodzie są tu ludzie których być nie powinno (tak jak i nie każdy student jest pilnym, grzecznym i zawsze uśmiechnietym studentem). Nie zapominajcie jednak, że ten wasz wykladowca ma nad sobą szefa, ma mnostwo innych zajęć niż tylko zajęcia z Wami, ma rodzinę, życie prywatne, ma czasem zły humor albo się nie wyśpi. JAK I WY. Wiem, że o dobrych rzeczach rzadko się tak dobrze pamięta jak o zlych ale postarajcie się o nich sobie przypomnieć.
P.S. wybaczcie literowki i inne babole ale paluchy mam za duże i w pewnym wzburzeniu piszę. Pozdrawiam i pamietajcie: rozmowa i zrozumienie.
Na mojej uczelni pracuje taki uroczy wykładowca, który zasugerował koleżance prostytucję (bo posmarowała usta pomadką nawilżającą), był wiecznie nieprzygotowany, gubił nasze prace, nie podawał żadnych źródeł, nawet nie omówił kwestii zaliczeń. Gdy w ewaluacji zwróciliśmy na to uwagę… uczelnia nazwała NAS, STUDENTÓW, hejterami 🙂
Oj mógłbym i od siebie nieco dodać. Uczelnie w Polsce to porażka, a jeśli nie masz hajsu i nie mieszkasz w Warszawie czy innym Krakowie to prawdopodobnie studia g Ci dadzą. Ten system ma człowieka wykorzystać zrównać z wieśniakiem i zostawić na lodzie ku ucziesze ludzi u władzy.
Przypadek z iprzedniej soboty. Wykładowca ustawił spotkanie na tymsie na złym kanale i dwa tygodnie wczesniej tak samo. Na wykłądzie pierwszym była jedna osoba co powtarza rok. Nikogo nie poinformował, że jest wykład, a nie wiemy tez sami co profesorowi powiedział. Na drugim wykładzie z pół godzinnym opóźnieniem , osoba powtarzajaca rok zaczeła wysyłać zaproszenia reszcie. Pod koniec wykłądu chcieliśmy wyjaśnic wszytsko panu profesorowi. Profesor nie chciał nas słuchać. stwierdził, ze zmyślamy i on nie da sobie takich rzeczy sobie w mówić. Na koniec dodał: ma w dupie nasze wyjaśnienia, jak Bóg w dupie miał kiedy zabijano żydowskie dzieci (na roku mamy siostry zakonne), i on nie bedzie słuchał naszych wyjaśnień i zrobi tak przejebany egzamin, ze wszyscy go oblejemy, a pan C (pan który doszedł w tym semestrze) ponieważ był na ostatnim wykładzie, będzie miał bonus.
Sprawa zostałą zgłoszona opiekunce roku, lecz pani prodziekan jak i osoby na uczelni srwierdzili, ze to nasza wina, bo nas nie było na wykładzie.
Prowadzacy to szanownany profesor jednego z polskich szpitali